Bijna een half jaar nu, dat ik de stoute schoenen aantrok. Feitelijk, vijf maanden. Dit vooral ter mijn geruststelling. Maar Tekstbureau AV is in oktober van start gegaan.
Natuurlijk vragen mensen hoe het gaat. Of vragen of ze het mogen vragen omdat ze een pijnlijk antwoord verwachten. Eerlijk is eerlijk: er komt bijna geen cent binnen maar wat heb ik het naar mijn zin en wat houd ik er vertrouwen in. (Als ik dit over twee jaar nog roep, dan mogen jullie me zachtjes wakker roepen.)
Ik ben een druk, klein baasje zonder personeel. Ik moet het mezelf doen en kom daarin mezelf ook goed tegen. Mijn angsten, mijn twijfel, mijn uitstel en afstel, mijn gedoe en gedreutel.
Druk, druk, druk
Ik volg een opleiding tot schrijfdocent. Een leuke opleiding maar met een baan was het niet te doen geweest. Ik ga starten met een training levensverhalen schrijven. Ik ga naar netwerkbijeenkomsten waar ik me meestal doodongelukkig voel (dus of dat het is voor mij…) en ik schrijf, ik schrijf, ik schrijf. Daar was het om te doen. En het blijft eng om iets waar je in gelooft in de markt te zetten. Want wat als ik de enige ben die er in gelooft?
Dat zie ik dan wel weer. Dus binnenkort meer over mijn nieuwe site, nieuwe look en een goed idee.
Ik heb er zin in.