Maak een vuist, ook als je niet in de zorg werkt
Ik ken enkele mensen die in de zorg werken. En stuk voor stuk zijn het lieve, betrokken, sterke mensen. Die doorgaan tot ze er zelf bijna bij neervallen. Eén van hen stuurde mij een tekst. Zomaar uit het losse handje geschreven. ‘Doe er maar iets mee’, zei ze’. Doe er maar iets mee? Oké.
Er hoefde geen lied van gemaakt te worden, het was het al. Ik hoefde maar weinig te sleutelen aan de tekst, want het was goed. Maar belangrijker, het is geschreven vanuit het hart. De tekst hoefde alleen maar afgedrukt te worden.
Deel dit. Zorg dat iedereen dit leest. De tekst is van Anja Roerade, verpleegkundig specialist maar vooral specialist in ‘zorg’.
Zorgen om de zorg
De kranten staan er vol van, ziekenhuizen vallen om
De zorg is onbetaalbaar en niemand weet waarom
Komt het door de vergrijzing, kiest niemand voor de zorg
Politici weten het beter maar zij staan niet meer borg
Bij campagnes weten zij het zo goed
Dat de zorg, vooral voor ouderen beter moet
Onze premies blijven stijgen, en niemand maakt kabaal
Het management, bestuurders, ze geven geen verhaal
Refrein
Zorgen om de zorg, ik heb zorgen om de zorg
Mijn mooie vak uitgehold, niemand staat er borg
De mensen die er werken lopen zwijgzaam door de gang
zij willen zo graag anders en willen dat al lang
BN-ers zorgen voor extra miljoenen, voor extra handen aan het bed
Anderen kozen voor ander werk, met beleid aan de zijlijn gezet
Ook jongeren kiezen voor een vak met meer salaris en gemak
Maar ik blijf steeds zeggen, de zorg is een prachtig vak.
Van geboorte tot de dood en alles er tussen in
Vele specialisaties, opleidingsniveaus ik zit er middenin
Waarom gaat het van kwaad tot erger de 40 jaar die ik er werk
Weer de barricades op, worden we dan pas sterk?
Refrein
Zorgen om de zorg, ik heb zorgen om de zorg
Mijn mooie vak uitgehold, niemand staat er borg
De mensen die er werken lopen zwijgzaam door de gang
zij willen zo graag anders en willen dat al lang
rollators, scootmobiel, alles kon je krijgen
maar nu, als je niet lopen kan, moet je vooral zwijgen
Lieve mensen doe eens mee en kijk niet langer toe
De mensen in de zorg staan alleen, je weet niet half hoe
Refrein
Zorgen om de zorg, ik heb zorgen om de zorg
Mijn mooie vak uitgehold, niemand staat er borg
De mensen die er werken lopen zwijgzaam door de gang
zij willen zo graag anders en willen dat al lang