Geen dramatisch betoog hoor, of zielig of zoiets. Maar ik realiseer me wel dat sommige dagen ophouden te bestaan als de persoon in kwestie er niet meer is. Kerst blijft altijd Kerst, Pinksteren blijft Pinksteren. Maar Moederdag zonder moeder… op het kerkhof een bezoekje misschien maar dat is toch net even anders.
Ik mis mijn moeder meer rond dit soort dagen. Alle commerciële uitingen vallen me extra op en ik kan bij een reclamebord met de tekst: ‘maak moeder blij met Moederdag’ niet helpen dat ik denk: ‘Er is geen moeder meer lul’.
Als je als partners allebei geen moeder meer hebt, is het een nog vreemdere dag.
Vriendin heeft wel een moeder. Maar een moeder die niet beseft dat ze moeder is en zeker niet van Vriendin. Ze zijn zussen, dat weet ze zeker.
Misschien een Zussendag invoeren? Daarvan hebben Vriendin en ik gelukkig nog alle kaarten in handen.
1 reactie
Maar hoe moet dat met mensen die hun zus verloren?
Is het niet beter om te stoppen met speciale dagen? Iedereen heeft met een bepaalde dag wel iets wat pijn doet.
Ik ben voorstander van stoppen met die dagen.