Vandaag scheen de zon. Niet een beetje maar volop. Zo’n zon waarvan je de warmte al kan voelen. Een belofte denk ik dan maar.
Hond trekt mij vooruit, zijn tempo wordt bepaald door de hormonen die volgens mij al een paar dagen een normaal hondenbestaan onmogelijk maken. Hij wil wel.
Hond kwispelt. En echt, had ik een staart, had ik hetzelfde gedaan.
Zon
vorige blog