Ik ben groot fan van zomergasten. Natuurlijk is het belangrijk wie de gast is die een tv-avond gaat samenstellen. Wat ik meestal interessant vind: psychiaters, neurologen, wetenschappers, kunstenaars. Gisteravond was te gast Erik van Lieshout, kunstenaar. Al na drie minuten dacht ik: dat ga ik niet uitzitten. Wat een waterval, wat een verwarring, wat een zoeken. Daarnaast lijkt hij net de tweelingbroer van Erben Wennemars, en, hoe leuk ik die ook vind, daar kan ik niet lang naar luisteren. Ik ben blijven kijken en ben blij dat ik dat gedaan heb.
Leerzaam, boeiende fragmenten van mij totaal onbekenden. Shame on me. Het is mooi om zo’n intens mens te zien. Dat zijn de echte kunstenaars. Die het niet weten en blijven zoeken. Die niet anders kunnen dat uitersten op zoeken en de grenzen soms overgaan. Het gaat soms ver en voor heel veel mensen niet te begrijpen maar hoe kwetsbaar ben je als je je zelf zo naakt durft te laten zien. Dat wát je wil zeggen zoveel meer is dan wat jij bent.
De monoloog van Klaus Kinsky maakt grote indruk. Dat ga ik nog eens terugzien.
En hoe elke keer Erik van Lieshout zegt: “Dat is toch mooi. Het niet lukken. Het niet slagen en weer verder gaan”.
En dan soms het gevoel hebben dat je hem begrijpt.
Nagekomen bericht
Ik lees net wat ik heb geschreven terug en vind het net zo onbegrijpelijk als Erik van Lieshout zelf. Excuus, morgen ben ik wel weer helder(der).
18 reacties
Thank you for your amazing post! It has long been really valuable. I hope which you will proceed sharing your wisdom with us. 976748
Real instructive and wonderful anatomical structure of articles , now that
I found your blog on yahoo and can bookmark it currently. carry on the nice work. 402178
Met veel tegenzin toch geprobeerd mijn aandacht er bij te houden. Het is mij niet gelukt de rit uit te zitten. Wat een gewauwel, met een behoorlijk narcistische trekje. Subsidie kraan mag van mij helemaal dichtgedraaid worden, ga maar werken voor je geld.
30.000 euro voor een volgekledderde rol tafelpapier verklaard waarom deze kunstenmaker uit zijn nek lult, geef hem eens ongelijk
ik vond hem wel puur
jammer dat hij niet goed kon uitdrukken wat hij bedoelde waardoor het voor veel mensen naar ik vermoed moeilijk te volgen was wat hij bedoelde
je moest in zijn beelden kruipen om te begrijpen wat hij mogelijk bedoelde
ik heb het helemaal uitgekeken omdat er veel te zien was en niet alleen de beelden die er werden getoond
Wat we zagen was mijns inziens een kunstenaar die er niet al te best in slaagde om het wezen van zijn kunst voor het voetlicht te brengen. Bij de beoordeling van kunst is bijna altijd een zekere mate van abstractie aan de orde. Ik vind dat niet erg. Ik erger me er ook niet aan.
Het is wel jammer dat in deze praat-uitzending de onderhavige kunstenaar veel te veel moeite had met het in taal omzetten van zijn conceptuele beelden.Hij kon het eigenlijk niet. En als je het dan toch probeert verzand je vaak in onzin. Maar misschien kun je ook niet alles hebben.
@joosttiboschsr
Heb ik wel genoemd in mijn blog.
@Fulps
Nee hoor, is jouw mening.
verder denk ik dat het moment waarop je bepaalde dingen ziet meespeelt, je moet er voor in de stemming zijn, het juiste moment!
Zoals Jan me eens vertelde dat Antony niet altijd door hem beluisterd kan worden.
Beledig ik iemand als ik het geheel en al met Simen eens ben?
Waarom noemen jullie de naam Jezus niet bij Klaus Kinsky? Op een paar uitzonderingen na zei hij letterlijk oorspronkelijke zinnen, korte verhalen van die man van 2000 jaar geleden. En de zaal ontplofte! Geen wonder dat ze die man toen uit de weg hebben geruimd! Als exegeet zit je die teksten -wel ontroerd!- te bestuderen. Maar dat die nu nog zo’n werkingskracht hebben! Met grote verbazing zag ik dat gebeuren…alsof ze door slangen gebeten werden.
Of het een echte kunstenaar was betwijfel ik.
Dat het een ouwehoer was die voornamelijk lulkoek uitkraamde was overduidelijk.
Je zult naar ik hoop toch niet bedoelen dat dat hetzelfde is.
Ik vind het best zinnig en begrijpbaar wat je neer hebt gepend. Vond de gast ontwapenend en moedig,(gaf zeer veel van zichzelf prijs) en zijn beelden bijzonder, met Klaus Kinsky als absolute topper!
‘Anoniem’ staat er, bij mijn vorige reactie.
Bart, was de naam 🙂
Alsmaar abstracte verhalen over de kunst en het ontstaan ervan…en veel: goed, jah…goed!
Het was alsof ik naar een opgepepte versie van Koos Koets zat te kijken.
Vermoeiend, warrig, en mij totaal niet aansprekende ‘videokunst’ en nog wat meer…
Ik ben na een uur afgehaakt.
Had het gevoel dat ik naar een arty versie van ‘Being There’ – de film dan, met Peter Sellers – zat te kijken. Alle vragen teruggekaatst, alleen maar abstracties en grote uithalen, richtingloze conversatie… Achter het scheppend vermogen van Van Lieshout gaat een wereld van filosofisch/conceptueel onvermogen schuil lijkt mij. Misschien had daar een aanknopingspunt voor een waarlijk interessante ontmoeting gelegen.
In het verlengde van het beeld ligt het creatieve proces dat dat beeld wil kopiëren of, op zijn minst, wil uitdrukken. Na de bezieling van het creatieve proces volgt het resultaat van datzelfde proces. En dat stelt bijna altijd teleur. De concretisering van kunstzinnige ideeën lijdt meestentijds tot onvolkomenheid. Dat is het lot van de kunstenaar. De kunstenaar is nooit tevreden. De kunstenaar probeert bepaalde facetten van de hem omringende werkelijkheid dusdanig te verinnerlijken dat hij middels een uiterst individueel creatief proces die deelwerkelijkheid in beeld of taal kan herscheppen.
Expressie van gedachten, van beelden middels schrijvende of beeldende kunst is eigenlijk tot mislukken gedoemd.
Het blijft dus altijd behelpen en hopen op betere resultaten.
Volgens mij konden alleen echte kunstenaars hem volgen, An! Het feit dat jij hem begreep, zegt dus veel..
Haha. Maar ja, ben ik hier nu blij mee of niet ….
Ja, toch wel.