Vannacht gingen we laat slapen met de onrustige beelden van Rotterdam in ons hoofd. Veel zeggen we niet tegen elkaar. Als je bang bent, houd je vaak je mond. Iets benoemen, maakt het waar. En eerlijk gezegd weet ik niet wat ik vind van het besluit van Nederland om een minister het land uit te zetten. Zijn het de verkiezingen die de moed der wanhoop in onze leiders zichtbaar maken? Ik vrees van wel.
Rellen
De rellen waren voorspelbaar. Geen Nederlander haalt het in zijn hoofd om voor volk en vaderland de straat op te gaan maar er zijn genoeg mensen die met het hand op het hart hun land in zich meedragen. Wie hier uiteindelijk van profiteren zal: DENK na.
Angst
Met de verkiezingen voor de deur gaat dit grote invloed hebben op het zweefgedrag van miljoenen Nederlanders. Weten ze nu ineens zeker dat een stem op Wilders of op Denk gerechtvaardigd is. Want werden we niet totaal genegeerd door de Turken?
Ik vraag me alleen maar af of er geen andere oplossing was geweest? Had het niet echt diplomatiek opgelost kunnen worden? We leven nu eenmaal in dit land met heel veel Turken. Die stemrecht hebben, ook in hun eigen land. En je hoeft het niet te faciliteren maar iemand het land uitzetten en dreigen de auto waar de minister in zit op te takelen?
Voor beide kanten en kampen valt iets te zeggen.
Maar de timing van Erdogan is beter dan ooit. Denk wrijft zich in de handen en Wilders zal weer one-liners uit zijn blonde hoed toveren.
Het maakt mij bang en angstig.