Daar is het ooit allemaal begonnen. Zij en ik. Onafscheidelijk waren we en zijn we in ons hart nog steeds. Vandaag vieren we voor de zoveelste keer onze verjaardag en wat fijn dat we dat nog steeds samen kunnen doen en hopelijk nog voor jaren en jaren gaan doen.
Er komen altijd leuke herinneringen op aan vroeger, aan de tijd dat we kind waren en samen hand in hand naar school liepen, jarig te zijn. Dat bijzondere gevoel van samen iets delen, dat maakte ons trots. Het wakker gemaakt worden door je moeder en je diep, diep gelukkig voelen. Wat een fantastische herinnering eigenlijk en wat fijn dat mijn ouders dat konden doen. We hadden het nooit breed maar feestjes werden altijd gevierd: in het nieuw gekleed en met de cadeautjes die we wilden.
Eigenlijk is het tweeling-zijn een groot cadeau. Je bent samen één en hoewel het tijd kost om ook in je eentje weer één te worden, had ik het voor geen goud anders willen hebben.