Onze hond hapt naar alles dat vliegt. Bijen, wespen, vliegen. Hij vangt nooit iets. Het enige dat we horen is het klappen van zijn kaken op elkaar. Soms vinden we het zielig, meestal niet. Zijn wespentrauma heeft ons ook niet onberoerd gelaten.
Vanavond liep er een spinachtig beest over de muur. Later zag ik er een op de grond lopen. Voor het gemak ga ik er van uit dat het dezelfde is.
Nog weer later horen we de kaken van Bas op elkaar slaan. En hij kauwt. En hij spuugt iets uit. En we zien een spinachtige glazenwasser nog stuiptrekkend maar toch behoorlijk gehavend, natrillen op de grond.
Bas heeft eindelijk iets gevangen. We prijzen Bas om zijn goede smaak. Hij heeft iets gevangen maar god zij dank niet opgegeten. En de glazenwasser is een zinloze dood gestorven.
Zielig
vorige blog