we fluisteren met elkaar
over heel gewone dingen
en delen verder alles
met de zaal
de oude dame kreunt
een ander wijst de weg
zij is het langst ziek
zegt ze bijna trots
de verpleegster heeft geen tijd
ze mompelt: kom er aan
elke keer als men haar vraagt
een pilletje te pakken
alle gêne overboord
je piest en poept
in samenzang alsof je
nooit iets anders hebt gedaan
maar thuis doen we mooi de deur op slot.
Gewoon omdat het kan.