Ik ga een kruimelcake bakken, een appelkruimelcake. Vorige keer ging dat grandioos met mijn oude, vertrouwde mixertje. Nu hebben we een keukenmachine. Een geweldig apparaat. Die ga ik gebruiken.
Boter er in, te hard, de messen draaien niet. In magnetron. Eieren er bij, beslag, terug in kom, hoppa. Een mooi beslag. De appel moet erbij. Dan moet ik toch het hele mengsel in een andere kom scheppen. Niet handig om dat deeg er weer uit te halen. Maar ja. Appel erbij.
Kruimeldeeg maken. Laag bakje gepakt. Boter er in, meel er bij. Te laag bakje. Ik sta wat onhandig met mijn garde. Hoe deed ik het vorige keer toch? Mixer. Waar is de mixer. Een half uur later mixer gevonden. De oven is inmiddels al lang op temperatuur. Deegmengsel in hogere kom, mixer aan. Te veel water gebruikt. Deegbal en geen kruim.
Geen bloem in huis. Oven piept, is klaar, wil gevoed worden. inmiddels staat mijn aanrecht vol met half gebruikte apparaten en bakjes. Alles plakt van het boterige deeg. Ik heb geen kruim. De cake gaat de oven in, dan maar geen kruim. Een blik op het slagveld doet mij de moed in de schoenen zakken.
De kookwekker zetten. Ik stel hem in op een uur en hij gaat gelijk af. Draai nogmaals. Stuk.
Andere wekker zetten. Klaar.
“Wil je koffie”, vraagt Vriendin.
“Ja”, huil ik.
5 reacties
Wat heerlijk dat je in geval van nood nog naar de banketbakker kunt rennen.
Deed ik jaren gelden ook om 20 gebakjes te halen voor mijn collega’s.
Ik had alleen niet terug moeten rennen, want daar ging het helemaal mis.
Met een doos met slagroon kwam ik op het werk.
Met een ouderwetse lepel lepelen bleek toch nog lekker te zijn. 🙂
Door je leuke verhaal is je appelkruimelcake tóch nog een succes geworden. De mooiste verhalen ontstaan uit “leed”!
Vriendin vroeg wijzelijk niet:
“Wil je koffie met appelkruimelcake”?
Heel mooi beschreven, dit treurige slagveld… 🙂
Ik herken hier wel veel in, en ben huiverig voor ‘nieuwe keukenmachines’, in welke hoedanigheid dan ook.
Een simpele electrische handmixer, zonder toeters of bellen, is mijn grootste concessie geweest. Verder doe ik alles in de keuken met de hand: persen, kloppen, snijden, hakken, mengen en pureren…
Deze kan in het plezierbrevier van Kees van Kooten.
Ik had ook al een paar jaar zo’n mixer die toen ik hem wilde gebruiken alleen maar bleek te willen draaien als je zorgde dat er niks tussen de messen zat.