Soms lees je in een boek zo’n mooie zin of mooie zegswijze, dat je die zou willen delen met, vooruit, de hele wereld. Vroeger onthield ik dan weer niet welke zin het was. Maar nu, met mijn ereader, maak ik even snel een aantekening.
Dus uit Bonita Avenue van P. Buwalda
Ze had vragen, zoals altijd speelde ze voor gediplomeerd vraagteken, ze wilde precies weten waarover ze het hadden, hij zag dat ze vergat om notities te maken.
Gediplomeerd vraagteken: die zou ik verzonnen willen hebben. Ik kom niet verder dan de zin herhalen.
en
in die jaren bungelde zijn libido aan zijn bewustzijn als een sneue rafel, een draadje dat hem hooguit twee keer per maand in zijn lendenen kietelde.
Misschien zeggen die zinnen jullie niets, dat zou dan jammer zijn. Voor mij vooral.
4 reacties
Prachtige zinnen. Ik ben ooit begonnen met het opschrijven van zinnen die ik prachtig vind. Door jouw verhaal wilde ik opzoeken waar ik dit had opgeschreven, maar helaas … alles overhoop gehaald, zonder resultaat.
Ik ga dit boek zeker lezen.
Ook de schrijver in mij is jaloers. In de goede zin, ik gun elke schrijver succes en geniet van hun invallen.
Het boek ligt bij mij op de plank, voor binnenkort…
Inderdaad zalige zinnen. Via je ogen vloeien ze als lentebloesemhoning je hoofd zodat er een verzachtende film aan de binnenkant van je schedel ontstaat. Even geen kriebelende kopzorgen. Heerlijk.
Ja dat is genieten. Fantastisch als je merkt dat aan een boek gewerkt is. n dat kan je wel zeggen van Bonita Avenue, waar de schrijver vier jaar op heeft zitten ploeteren.