Woorden om in te wonen

Via Blendle las ik gisteren een interview met Arie Slob, voorheen fractievoorzitter van de ChristenUnie. Vraag me niet waarom ik dit las, het zal iets in de titel geweest zijn maar het artikel stelde niet teleur. Ik heb niets met de ChristenUnie maar Slob maakte op mij altijd een integere indruk. Tijdens zijn afscheid van de Tweede Kamer citeerde hij de Duitse Benedictijner pater Anselm Grün en het had te maken met wat taal, woorden kunnen doen.

Woorden kunnen ons verpletteren, verwonden en overvragen. Woorden kunnen echter ook oprichten en bemoedigen. Woorden kunnen tot een huis worden waarin we wonen. Alleen woorden die niet oordelen, kunnen een huis worden waarin mensen zich thuis voelen.

Woorden als een huis om in te wonen. Mits het de goede woorden zijn. Het raakte mij. Taal is tot zoveel in staat. Eén zin waarin de woorden op een andere volgorde staan, kan ineens iets totaal anders betekenen. Dat is toch bijzonder. Woorden die niet oordelen… Ik kan er ook wat van en ik houd van scherpe pennen, pennen die op het randje schrijven, misschien soms pijn doen maar niet kwetsen. De kunst is om geen punt te zetten in je zin. Punten maken een eind aan elke discussie. En  als je een punt hebt gezet is het soms lastig om die weer weg te halen. Mits je de punt met potlood schrijft. Dat ga ik ook eens wat vaker proberen (punt)