Laatst zag ik een komisch bedoeld filmpje. Een groep jonge mannen staat te gillen en één van hen aan te moedigen. ‘Steek dat mes in het broodrooster, steek dat mes er in’. De jongen giechelt en vraagt zich af wat er dan gaat gebeuren. De andere jongens gillen nog enthousiaster. ‘Steek dat mes er in joh’. De jongen slaakt een diepe zucht en gooit het mes in het broodrooster dat aan staat. Het ding ontploft. Ik word er niet warm of koud van maar denk alleen maar: hoe dom kan je zijn.
Gisteren hebben we een leuke culturele middag in een bibliotheek in Den Haag. We zingen en dichten en eten en drinken, kortom, een zeer geslaagde dag. Helaas blijft ergens halverwege de schuifdeur van buiten naar binnen openstaan. Niet handig. De dames proberen van alles want het moet kunnen dat je een kaartje ergens in steekt en ergens een knopje tegelijk indrukt en dat je dan een soort ‘plofje’ hoort maar… niets van dat alles. Er wordt om hulp gevraagd en die komt er ook. Een man in uniform: dus dat moet goed komen. De deur gaat weer dicht en we zijn allemaal opgelucht want we kunnen naar huis.
We verlaten via de fietsenstalling het gebouw en melden ons, nog nagenietend, af bij de beveiliging. Door de intercom klinkt een vriendelijke stem, Hij wenst ons een prettige avond maar zegt dan toch streng: ‘Dames, ik wil jullie wel vragen om een volgende keer niet meer met een mes te peuteren in electrische apparatuur, dat is niet handig en ook niet bevordelijk voor je kapsel’. We zijn stil. Ik was niet bij het ‘mes-ogenblik’ maar de anderen blijkbaar wel want ze kijken elkaar een beetje beschaamd aan. ‘Nee, meneer’, zeggen ze, ‘dat zullen we niet meer doen’. Ze leggen uit dat met het mes was geprobeerd de deur te sluiten. Door het mes ‘ergens’ in te steken zou misschien het ‘plofje’ veroorzaakt kunnen worden.
‘Heeft u het gezien, dat wij dat deden’, vraagt een van ons. ‘Natuurlijk’, zegt de meneer aan de andere kant van de intercom. Hij zag het maar had geen telefoonnummer om ons te waarschuwen.
Ik stel me voor hoe ze daar bij de beveiliging zien hoe vier vrouwen met een mes in de weer gaan om iets te ‘verhelpen’. Hoe ze toch in lichte paniek raken want ze kunnen ons niet waarschuwen, niet behoeden voor iets vreselijks dat kan gebeuren.
Dus zo’n middag levert naast de lol nog iets op. Messen en electrische apparaten… not done. En beveiligers die geen goed telefoonnummer hebben? Not done.