Wild, wild country – even terug in de tijd

We volgen momenteel de documentaire over Bhagwan, de goeroe uit India met destijds duizenden volgelingen over de hele wereld. Een interessante documentaire. Als de hele Bhagwansekte zich vestigt in Oregon, krijgen de bewoners daar de schrik van hun leven. Want ‘vrije seks, oranje gewaden en mensen die dansen zonder muziek’. Dat heeft God zo niet bedoeld.

Ik onthoud weinig titels van boeken en namen van auteurs, maar één boek onthoud ik altijd. ‘De schijn van heiligheid’ van Lin Stevens. Ik verslond dat boek, ik heb het nog en aan de buitenkant is te zien hoe vaak ik het gelezen heb. Deze Lin Stevens, Amerikaanse vrouw en moeder, verlaat haar gezin om zich in Poona voor drie maanden aan te sluiten bij de Bhagwancommunity. Dat had ik ook wel gewild.

Vrij

Ik vond het eng en spannend, dat oranje gedoe. ‘Eng’ won het zodat ik nooit verder ben gekomen dan dansavonden bezoeken in de Bhagwandiscotheek in Den Haag. Dansen op muziek, dat dan weer wel. Maar het trok wel aan me. Het gevoel van vrij-zijn wilde ik omarmen, ik wilde vrij zijn van voornamelijk mezelf. Gelukkig leiden er meer wegen naar Rome.

Gek

We zien in aflevering twee, beelden van heftige therapiesessies waarin naakte vrouwen en mannen krijsen, huilen, lachen, slaan en flippen in extase. Geen fraai beeld. Vriendin trekt ook haar wenkbrauw op en ik denk terug aan mijn eigen therapiesessies van lang geleden. Een lege ruimte, een vloer van matrassen en mensen daarop, bovenop elkaar, die huilen, krijsen, lachen en slaan. Ik heb zoveel gedaan dat door een buitenstaander als ‘gek en idoot’ zou worden omschreven en eerlijk is eerlijk, ik ben blij dat er geen beelden van zijn. Want sommige dingen moet je beleven en zijn niet om naar te kijken. Ik heb er veel aan gehad. De zoektocht naar het ultieme voelen, ‘up and down’, is mij niet vreemd. En nu denk ik vaak: been there, done it.

Tweestrijd

De bewoners van de kleine dorpjes als Antelope, waar de sekte zich vestigde, weten niet wat hun overkomt. Is het in het begin nog aftastend vriendelijk van beide kanten, de oorlog ontketent zich als een vanzelfsprekendheid. De verhalen over vrije seks, de therapie, de rijkdom, het anders zijn: het strookt niet met de christelijke overtuiging van de mensen die wonen. De angst is groot en omgezet in woede is er geen plek voor begrip. Een kettingreactie is in gang gezet waaruit geen ontsnappen mogelijk is.

En ik heb begrip voor beide partijen. Als je ziet hoe honderd mensen een complete stad uit het niets opbouwen, met een eigen energiecentrale, dammen, watervoorziening, banken, winkels, bedrijven. Een klein wonder. Wat er mogelijk is als mensen ergens in geloven en samen werken. Maar de angst voor deze indringers is begrijpelijk. Een tevreden, begrepen wereld wordt overlopen.

Een aanrader, deze documentaire. het geeft een neutraal beeld van mensen met afwijkende overtuigingen. Ik ben benieuwd naar het vervolg omdat ik gek genoeg niets bewust heb meegekregen van alle schandalen en rechtszaken rondom Bhagwan. Waarschijnlijk omdat ik in mijn eigen oranje bubbel zat.