Overal waar we komen zijn de mensen echt vriendelijk. ‘Hi, where you from?’, en dan ‘welcome to Amerca, enjoy!’
Dat is echt gemeend en ontzettend aardig. Stel je voor dat wij dat doen in Den Haag of Amsterdam! Welkom in Nederland, heb een mooie tijd hier.
Wij doen dat niet. Bemoei je niet met anderen, leven en laten leven is het in de meest gunstige zin. In de minst gunstige is het totale onverschilligheid. Een beetje van de Amerikaanse stijl mogen we wel overnemen. Een beetje. Niet in winkels, in de HEMA bijvoorbeeld wil ik niet geholpen worden door Karin, Tineke of Helga. ‘Hallo, mijn naam is Helga, als je vragen hebt dan sta ik voor je klaar’, of ‘ hai liefje, mijn naam is Els, heb je onze worsten al geprobeerd?’
Er zijn grenzen.
Welcome to America
vorige blog
1 reactie
Wij hadden dezelfde ervaring in de US. Mensen die je tegenkomt bij het verlaten van het restaurant en vragen of je een prettige tijd hebt gehad, enz. Ook de ervaring dat ze vragen waar je vandaan komt en je antwoordt: from Holland … een gezicht van: geen flauw idee waar dat is of vragen of dat hetzelfde is als Duitsland of Zwitserland … Uiteindelijk maar gezegd: from the Netherlands, maar volgens mij nog steeds geen belletje dat ging rinkelen.
Wel de trots op hun eigen land. Wij doen dat niet. Je bent al snel bang op een soort Wilders-figuur te lijken als je dat te nadrukkelijk doet. Iets om over na te denken. Opvallend dat in Amerika elke nationaliteit die trots uitstraalt. Misschien is dat het waar het bij ons aan mankeert.
Je neemt je voor als je terug bent in Nederland ook wat attenter te zijn naar je ‘medemens’, maar dat gevoel verdwijnt helaas alweer snel en gaan we door met de Hollandse stugheid.