Toch al weer een tijd geleden. Ik in de schoolbanken. Nu zijn het dit keer geen ouderwetse schoolbanken maar een mooie ruimte bij een uitgever in Amsterdam. Afgelopen zaterdag startte ik daar met een cursus. Van te voren bedacht ik dat ik vast een van de oudste zou zijn. Dat klopte natuurlijk. Ik nam me voor om daar een grappig stukje over te schrijven terwijl ik het natuurlijk helemaal niet grappig vind. Maar om over mijn eigen schaduw heen te stappen (Wat Van Gaal kan, kan ik ook) en mijn plaats te laten zien in de wereld van jongeren. Dat zou een leuk stukje worden, had ik me voorgenomen.
Maar de waarheid was anders. Ja, ik was één van de oudste leerlingen. Zelfs de docente kon twee keer in mijn broekzak maar ik heb geen moment het gevoel gehad dat het er ook maar iets toe deed. Het was leuk en inspirerend om zoveel nieuwe mensen te ontmoeten. Om kennis te maken met een andere beroepsgroep dan die waar ik vandaan kom. Anders gesproken werd er, een andere taal waarin ik makkelijk mee kon doen. Niets van beleidsstukken en ambtenarentaal maar gewone mensentaal op niveau. Lekker. Leuk. Leerzaam.