Weekendje weg

Dit weekendje hadden we al lang geleden gepland. Zo lang geleden dat we eigenlijk alleen nog wisten dat we ‘ergens’ in november twee dagen weg zouden gaan naar Limburg. Geboekt via Vakantieveiling.nl, lekker goedkoop.
We zouden met vier stellen gaan maar vriendenpaar liet twee weken geleden weten: “Ook stom, we hebben niet opgelet, we kunnen helemaal niet in het weekend, we moeten werken”. Heel jammer maar daarom vertrokken we gisteren met z’n zessen. Vreemd hoor, een zondag en een maandag maar dat heb je met die aanbiedingen.

De man in het hotel kijkt ons peinzend aan. Kijkt in zijn computer, kijkt ons weer aan. “Nee”, zegt hij, “ik kan het niet vinden”. Wij lachen dom. Haha, grappige man!
Wij geven onze naam door. “Verhaar”, mompelt hij als hij het intikt, “ja, die heb ik wel, en twee maal van der Maas”.
“Zie je wel”, lachen we opgelucht.
“Ja”, zegt de man, “die staan er in, alleen komen die morgen pas”.
Het wordt stil. Doodstil. Andere gasten die achter ons staan lachen ongemakkelijk.

Om een lang verhaal kort te maken. Dank zij het paar dat niet meeging, konden we nog net drie kamers boeken wat uitzonderlijk is, zegt de man. De zondag zit altijd vol.

Nu pas bedenk ik het nadeel van deze vergissing. Het vierde stel had waarschijnlijk wel mee gekund als we op de echte dagen waren gegaan, zij waren dan vrij.
Ik vroeg me een paar weken geleden al af waarom ik maandag en dinsdag vrij had genomen als ik maandag alweer thuis was?
Op zondag is alles dicht. Op maandagochtend is alles dicht. We hebben het heel leuk gehad maar dit hadden we ook in Zoetermeer of Den Haag kunnen doen. Ergens wat eten, drinken en kletsen.

We waren wel heel blij dat we er 1 de schuld konden geven. Want wij wisten nergens van. Echt niet.