Net terug van een heerlijk weekend met het vrouwenkoor Vrouw & Co. We komen nu al een jaar of zeven bijeen in Handel waar we een prachtige groepswoning huren. We gaan er naar toe om te werken, zingen, schrijven. Ook om wat er leeft in een groep vrouwen, (dat kan heel veel zijn door weinig), uit te praten of boven tafel te krijgen. Gelukkig zitten we nu weer in een fase waar de harmonie van de vrouwen afspat, geen watjes, maar leuke eigenzinnige types die jou gunnen hetzelfde te zijn.
En we vieren feest zoals alleen volwassen vrouwen dat kunnen. Daar ga ik niet op in. Dat kan ook alleen maar in die besloten kring maar lachen en gieren is een vast onderdeel.
We zakken door. Onnodig te zeggen dat het laat maken en veel wijn drinken, niet bevorderlijk is voor je stem. Vroeg opstaan ook niet, maar ja, het programma gaat door en ’s avonds een vrouw, ’s morgens een vrouw.
Met tegenzin constateren we elk jaar meer dat we ouder worden. Rond het nachtelijk uur zijn we moe. Vallen er af en toe zelfs ogen dicht waarvan de eigenaresse daarna doodleuk beweert dat dat niet waar is.
We doen nog wat aan grootspraak door elk jaar de heftigste momenten te bespreken. Van toen de ontbijttafel al werd gedekt en de vrouwen hun bed nog niet eens gezien hadden. Die tijden zijn voorbij. Er zullen best nog uitschieters zijn waarna wij het moeten bekopen met vier dagen vroeg naar bed, want niets herstelt nog in het tempo waarin we dat willen.
Maar de enorme lol blijft. Hoe oud we ook worden. Dat staat vast. En hoe heerlijk is dat, flauwe grappen maken, dansend door de woonkamer, liggend op bed met twaalf gelijkgestemden en de bonte avond, die elke jaar bonter wordt.
Vandaag ben ik vrij. Even bijkomen.
3 reacties
Nee hoor, kan ik me onder mannen ook voorstellen. Lachen, lol hebben, of je nou ouder wordt of bent of niet.
Arme Co.
Dat klinkt hemels. Zo’n weekend van een mannenkoor zou heel anders verlopen.