Een zeer attente collega had mij via LinkedIn gewezen op een mogelijke schrijfklus voor als het straks menens wordt. Een ghostwriter voor blogs en columns. Ik ben niet zo thuis op LinkedIn. Ik sta er op en heb connecties maar dan houd het wel een beetje op. Dus voordat ik zo ver was om te snappen hoe dat werkt: je ziet iets, je denkt ‘leuk’, je wilt reageren maar hoe… zag ik al die reacties voorbij komen van al die mede-schrijvers die in dezelfde vijver vissen. De één nog leuker dan de ander, vlotter, scherp, uitnodigend, aanmatigend, arrogant.
Niets bescheidenheid of voorzichtig contact leggen. Nee, met je hele hebben en houwen erin. Heel even was ik terug in de wereld waarin ik me nooit lekker heb gevoeld. Vrouwen die competitie voeren met elkaar door ogen uit te steken of gewoon gemeen te zijn. Het is me altijd gelukt om uit die wereld te stappen of te blijven en gewoon mijn eigen gang te gaan. Een gang die soms dan ook heel lang kan duren maar uiteindelijk ergens op uitkomt.
Maar weer een les geleerd. Weer een wereld waarin ik mijn weg zal gaan vinden. LinkedIn. We scherpen de pennen zodat er inkt zal vloeien. En hopelijk heel veel mooie woorden.