Ik geef toe, een rare vraag om aan iemand te stellen van mijn leeftijd. ‘Wat wil je later worden, als je groot bent’? Maar op de een of andere manier blijf ik die vraag toch stellen. Want ‘later’ moet nog komen en ‘groot’ eigenlijk ook.
Gisteren kregen veertien vrouwen het diploma Schrijfdocent Creatief schrijven. Hoewel het eigenlijk wel duidelijk was dat we allemaal al voor het ‘examengesprek’ geslaagd waren was het toch fijn om het feestje echt te mogen vieren toen het moment daar was. Dat deden we ook. Het was een heen en weer gekus van jewelste. Je moet vieren wat er te vieren valt.
Vanmorgen werd ik wakker en dacht ik ‘wat nu?’ Want heel lang kon ik de opleiding van alles de schuld geven. Geen tijd, veel werk, schrijven, schrijven, schrijven. Dat excuus valt nu weg. Als brave Hendrika zal ik nog wat losse flodders moeten inleveren maar dan is het toch echt klaar.
Loopbaan
Een paar jaar geleden kreeg ik op het werk de kans om een uitgebreide loopbaantest te doen. Twee dagen lang was ik bezig met allerlei testen. Wat er uit kwam: journalist, redacteur of schrijver. Nou, dat is mooi. Doe maar. Maar zo werkt het niet. Wat er ook uit kwam is dat ik eigenlijk een coach nodig heb. Dat is zo. Niet even, niet tijdelijk langs de zijlijn maar levenslang. En daar werd niet eens lullig over gedaan. Zet mij in mijn kamertje en vraag wat je wilt, dan doe ik dat. Maar haal mij niet dat kamertje uit om gesprekjes te voeren, om te vertellen dat ik goed ben of iets goed kan, laat mij niet meedoen aan ‘elevator pitches’ of netwerkbijeenkomsten.
Ik ben altijd blij dat er op mijn borst een kaartje hangt met mijn naam erop want ik ben in staat om dat zelfs te vergeten als iemand daarnaar vraagt.
Babbelaar
Ik ben geen babbelaar maar soms moet je toch kunnen babbelen om ergens binnen te komen. En terwijl ik dit tik denk ik: moet dat eigenlijk wel? Want zonder gebabbel en gebrabbel ben ik toch overal wel gekomen waar ik wilde zijn. En misschien had ik verder kunnen komen als ik meer lef in mijn donder en in mijn vocabulaire had gehad maar dat zal ik nooit weten.
Een regelcoach? Dat lijkt me wel geweldig. Ik weet dat het niet kan en dat het niet zal gebeuren maar ik zie dan zo’n man of vrouw voor me die al het regelwerk op zich neemt. En dan bij mij komt met een wensenlijstje: Drie gedichten, twee liedjes, een workshop schrijven voor dummies en twee columns over vrouwenvoetbal. Overmorgen klaar.
Alleen de gedachte al maakt me gelukkig.