Ken je dat op Facebook, al die tests die je kan doen? Over hoe goed je kan zien, kan waarnemen. Over hoe goed je je vrienden kent, op wie je het meest lijkt, wat je favoriete houding is, hoe je in het leven staat, of je bovengemiddeld intelligent bent of je linker- en rechterhersenhelft even goed gebruikt worden, of je mooi bent van binnen…
Ik beken, af en toe kan ik de verleiding niet weerstaan om er aan mee te doen. En ik geef toe, af en toe ben ik verrast door de uitkomst. En hoewel, totale onzin, kan ik soms ook blij worden van een uitkomst. Zoals gisteren, een test over je beste karaktereigenschap. Ik zag iemand voorbij komen daarbij stond ‘warm’. Dat klopte wel, vond ik. Die ‘iemand’ is ook warm. Als dat er bij mij zou uitkomen zou dat wat raar zijn. Ik ben wel warm, maar er zijn wat muren te slechten.
Maar wat kwam er bij mij uit? ‘Oprecht’. Zo zeg. Daar staat even wat. Waar halen ze dat nu vandaan? Kijk ik oprecht op al mijn foto’s? Teksten zijn niet te analyseren behalve misschien hoe vaak ik het woord ‘eerlijk’ gebruik. Hoe doen ze dat? Ik krijg dikwijls terug dat mensen mij ‘eerlijk’ vinden. Maar ben ik dat ook? Of speel ik dat erg goed?
Kijk dat doet het nou met mij, die stomme tests. Ik ga erover nadenken. Zozeer zelfs dat ik er de volgende dag een tekstje over tik. ‘Het is maar een spelletje’, zeurt een zeikerige stemmetje van binnen. Maar daar luister ik niet naar. Ik neem het serieus.
Als je tevreden bent over een uitslag van zo’n test, kan je het plaatsen op Facebook, zodat iedereen kan zien hoe geweldig je bent. En natuurlijk nemen we het allemaal met een dikke, vette knipoog aan. Ik durf een hele goede uitslag niet te delen. Hoe kom ik dan wel niet over? Ik durf een hele vervelende uitslag niet te delen, stel dat het waar is en mensen het gaan beamen? Mijn punt?
Diep van binnen zit nog steeds dat meisje dat wil horen dat ze het goed doet. Een aai over de bol wil.
Treurig toch. Of zullen meer mensen dat hebben?