Na kerst zijn er altijd een paar loze dagen van wachten. Wachten op oud & nieuw en vooral op nieuw. Die dagen breng ik in gedachten ook wachtend door. Het liefst zoals op deze foto. Een halte waarvan ik weet dat er niets gaat komen. Geen mensen, geen tram, geen bus. Niets. Ik wil wachten.
Het gekke is dat ik dikwijls opzie tegen januari. De maand dat het licht weer aangaat. Alsof je een hele avond en nacht in een donkere kroeg heb zitten drinken en diepe gesprekken hebt gevoerd en dat dan ineens de kroegbaas het licht aandoet. Dat je elkaar aankijkt en denkt: ‘verrek, was jij dat waar ik de hele avond mijn ziel en zaligheid aan heb blootgelegd’. Dat je je schaamt voor wie je was in het donker en dat ineens de hele wereld kan zien wie je werkelijk bent. Januari, de maand dat je je niet meer kan verstoppen achter je kerstboom en voor je open haard maar dat je naar buiten moet treden. Want zelfs al heb je geen voornemens, het jaar maakt ze zelf wel voor je.
Donker
Al mijn hele leven houd ik meer van donker dan van licht. Leefde ik liever in een kamer met de gordijnen dicht en de wereld buiten. Dat heb ik inmiddels afgeleerd maar het roept me nog wel eens stiekem. En deze dagen kan ik daar aan toe geven omdat ik niets hoef en moet. Wachten hoort bij donker. Ik wacht ook niet op iemand of iets, ik wacht vooral op mezelf. Dat ik zelf voorbij kom lopen, met nieuw elan, nieuwe ideeën, zin en energie om weer verder te gaan. Dat ik het ben die die hand uitsteekt en mijn schaduw omhoog trekt. Naar het licht.
Cocon
Het klinkt misschien depressief maar zo is het helemaal niet. Wachten levert doorgaans mooie dingen op. Gedachten en gedichten, woorden, zinnen, regels die iets betekenen.
Seizoenen spelen zich blijkbaar ook binnen mijzelf af. Maar altijd weer in de magische kringloop van groei en doorgaan, stoppen en sterven zonder dood te gaan.
Voor heel veel mensen zal het anders zijn. Zij wachten in deze donkere maand met trieste herinneringen totdat eindelijk het licht weer aangaat. Dat ze weer de straat op gaan en de eenzaamheid minder groot zal voelen. Zich niet buitengesloten voelen door al de gezellige warmte achter de huiskamerramen.
We lopen straks allemaal weer buiten. In januari. Als het licht weer aangaat.