Eindelijk een boek naar mijn hart. 🙂 Ik heb het boek nog niet gelezen maar het lijkt mij een uitgelezen moment om dat aan al mijn vrienden cadeau te doen. Ben ik schrijver? Ja. Niet omdat ik boeken heb uitgegeven maar mij altijd (een niet geslaagde) schrijver voel en is dat wezenlijk anders dan ‘schrijver zijn’ ? Drink ik graag? Ja.
Connie Palmen is echt schrijver en echt alcoholist. Als ze gisteravond bij de wereld draait door beweert soms echt wel een fles wijn per avond te drinken dan denk ik: jokkebrok. Ze staat bijna drie maanden droog, niet helemaal maar toch. Ze klinkt zoals Connie Palmen altijd klinkt, aangeschoten of niet en ik houd er van. Ik zit altijd op het puntje van mijn stoel te luisteren, naar wat ze zegt want dat is altijd interessant maar ook of haar tong dubbel slaat. Het drinken hoort bij haar zoals waarschijnlijk ook haar pen.
Als verklaring voor waarom schrijvers van drinken houden, geeft Connie Palmen haar verklaring. Schrijvers zijn ‘binnenmensen’. Zij vinden het moeilijk zich naar buiten te begeven, tussen andere mensen in. Daarom schrijven ze. Ze brengen hun boek, gedachten naar buiten en zeggen eigenlijk: dit ben ik’.
Dat herken ik. Daarom schrijf ik liedjes. En vooral de serieuze, kleine liedjes hebben mijn ziel en zaligheid. De leuke liedjes hebben die boodschap niet, die spelen het spel zoals dat hoort.
Soms zou ik willen zijn zoals mijn liedjes zijn maar aan de andere kant, dan waren ze waarschijnlijk nooit geschreven.