Poldark. De serie wordt uitgezonden op NPO maar wij verslinden de serie in ongeveer twee weken tijd, elke avond zo’n twee of drie afleveringen. Why? Het heeft alles waar ik (eigenlijk) niet van houd. Het is romantisch en voorspelbaar maar toch…
Gewoon midden op de dag komt Captain Poldark mijn hersenpan binnengewandeld. Of zijn vrouw of de dikke keukenmeid. Dat is toch niet normaal? Gisteravond probeerden we, met meer Poldark-addicts, ons gedrag te analyseren. Zelfs H. een echte man, durft hardop te zeggen dat het een goede serie is en Ross Poldark (Aidan Turner) een knappe man. Het moet niet gekker worden.
Zwanger, niet zwanger, dood en ellende
Ze houden van elkaar, ze houden niet van elkaar, ze krijgen elkaar niet of toch weer net wel, ze is zwanger maar van wie: kortom alle ingrediënten zijn aanwezig om mij normaal snel te doen afhaken. Als er zich een issue aandient ben ik de eerste om te voorspellen wat er gaande is en het klopt ook nog. Elke keer. En ik blijf kijken en meeleven en meevoelen.
Word ik week op mijn oude dag? Wellicht. Maar er is meer. De serie speelt zich af in de achttiende eeuw in het prachtige Cornwall. De beelden zijn indrukwekkend, zo indrukwekkend dat je denkt: daar wil ik ook naar toe, al of niet te paard. Er zit humor in en ondanks de tijdsgeest is de serie behoorlijk gelaagd. Zo zijn er serieuze gesprekken over relaties is het algemeen of over het ‘houden van’ meer dan van 1 man of vrouw zonder dat daarbij direct een ophanging op volgt. Die ophangingen zijn er toch wel trouwens, dus niet getreurd.
Etterige mannetjes
En natuurlijk zijn er de anti-helden, de ettertjes die vroeger geplaagd zijn en groter willen worden dan hun eigen schaduw. De minzame lachjes, de smerige streken, de gelijkenissen met ettertjes van hier en nu, ik noem geen namen.
En het is een serie waarin de liefde ook gewoon mag zijn en mag blijven (laat het waar zijn, ik moet nog vier afleveringen maar ik waag het erop). Ik ben toe aan iets dat gewoon mag blijven, aan een duidelijk goed of slecht, aan lief en aardig. Aan ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ en dat het dan geen sprookje blijkt te zijn.