In mijn familie is het algemeen bekend dat ik nogal eens wat vergeet. Hoe vaak ik mijn tas niet kwijt ben geweest! Ik ben niet trots op deze eretitel ‘sloddervos’ dus tijden het zussenweekend zou ik me van mijn beste kant laten zien. Nu blijkt dat ik die ‘beste’ kant niet bezit.
Nog voor vertrek bij zus A. vraag ik me ineens af of ik wel ondergoed en zo heb ingepakt? Nee dus. Zus A. helpt mij aan de ontbrekende items. Later blijkt dat ik meer vergeten ben.
In de sauna haal ik mijn gouden ketting van mijn nek omdat die zowat een afdruk in mijn huid maakt door de enorme hitte. Ik laat hem in de zak van de witte badjas glijden die aan een haakje hangt. We lopen later door naar het kruidenbad en ik merk dat ik een verkeerde badjas aan heb. Snel terug, jassen omruilen en zuchten van opluchting. In de stiltesauna bedenk ik pas dat ik mijn ketting in een verkeerde zak heb laten glijden. Dan pas zie je hoeveel witte badjassen er zijn. Ketting foetsie.
Als we ons weer klaar maken voor vertrek en de kleedkamer inlopen staat daar mijn sporttas open en bloot in de ruimte en niet in het kluisje, wat de bedoeling is. In mijn sporttas mijn andere sieraden en horloge die ik daarin opgeborgen had. Alles is er nog gelukkig.
We gaan weg, een mevrouw roept of we een oorbel kwijt zijn. Natuurlijk ben IK een oorbel kwijt.
Dit was nog maar een fractie van wat er mis ging. Het pasje van het hotel moest ik direct al inleveren bij zus M. Ze vertrouwde me niet.
Ik weet het niet wat dat is met dat hoofd van mij. En juist dat hoofd heb ik nodig om daar achter te komen.
1 reactie
Ach, An, het hoofd van een kunstenaar. Je hoofd zat natuurlijk vol mooie gedachten… Veel plezier.