Vanmorgen verslapen.
Laten we één ding afspreken. Als je je verslaapt doe het dan goed. Doe het dan lekker. Dat je er iets aan hebt. Dat je denkt: ‘het is niet goed, maar wat voel ik me uitgeslapen’.
Ik verslaap me dertig minuten en sta altijd zo op tijd op dat ik met een versnelling nog op tijd kan komen op mijn werk. Dat ben ik dus ook. Ik ben op tijd op mijn werk en geen hond weet wat ik daar voor heb moeten doen.
Ik sta dus op de gewone tijd bij de tramhalte waar niemand staat te wachten. Ook daar raak ik door van slag. Proberen ze me gek te maken? Waar is iedereen? Heb ik me toch langer verslapen? Mijn horloge zegt van niet. Heb ik de tram gemist? Mijn horloge zegt van niet. Maar waar is dan iedereen? Die twee heren die mij nooit groeten, die ene met dat dunne haar dat je zijn schedel er door heen kan zien, of die andere, met dat licht Limburgs accent die mij wel groet in het stadhuis waar we beiden werken maar nooit bij de tram.
Waar is die mijnheer die niet helemaal goed is maar wel heel vrolijk altijd. Of die vrouw met dat verkeerde jasje? De man die altijd probeert voor mij in te stappen? Een complot!
Allemaal vrij vandaag? Allemaal verslapen? Allemaal geen baan meer?
Dit wordt niet mijn dag.
2 reacties
Basje toch wel?
nou, dan kom ik je maar even groeten, niet bij de tramhalte, maar hier.!