Vandaag vertrek ik voor een weekend met het vrouwenkoor Vrouw & Co. Voor de zevende, achtste keer? Ik ben de tel kwijt. In ieder geval gaan we nu al een aantal jaren naar een ontzettend leuke locatie in Handel. Een grote boerderij waar we helemaal los kunnen gaan. ‘Los kunnen gaan’ met de nadruk op ‘kunnen’ want we merken dat we ouder worden.
Jaarlijks worden herinneringen opgehaald aan de nachten dat er doorgehaald werd. Waar de lege flessen wijn in de bosjes verdwenen en we onze prachtige zangstemmen, na twee van die nachten, kwijt waren. En, hoe graag we ook willen, dat laat maken, dat lachen, dat doorgaan tot je er bij neervalt, het wil niet echt lukken en als het wel lukt dat zijn de consequenties honderd keer erger dan toen we jong waren. Dan kan je ons letterlijk en figuurlijk opvegen. Maar leuk blijft het.
Tijdens het weekend werken we ook hard, doen workshops, maken nieuw materiaal en zingen heel veel. Standaard is er de bonte avond waar steeds ergere en gekkere acts vertoond worden. Absoluut alleen voor intimi. We maken er niet eens meer foto’s van want die kan je met goed fatsoen aan niemand laten zien.
We hebben er weer zin in. Ik heb vooral zin in het weer geinspireerd worden. Om mooie dingen te maken.
En ik zal even aan mijn moeder denken. Het is/was haar verjaardag.
1 reactie
Handel..als kleine jongen ging ik in de bus als misdienaar al mee op bedevaart naar Handel en de bruidjes in een andere bus streden erom wie het eerst in Handel en weer terug was…Nu woon ik in een gemeente waar ieder jaar een paar duizend mensen jaar in jaar uit in Juni zaterdagnmorgen vroeg naar Handel lopend op bedevaart gaan en zondagavond laat weer thuiskomen, drifig zingend “Kinderen van Maria”. Hoe religieus dat allemaal nog is, is moeilijk in te schatten. Het lijkt allemaal wel veel op wat jij over gewone menselijke, wat mij betreft ook oude, gelukzaligheid schrijft.