Gisteravond was het zover. Een nieuw optreden in een voor ons nieuw theater. Andere energie, andere sfeer. Eerst nog een generale. Weten dat het een volle bak wordt. Spannend.
Voor het eerst was mijn rol tijdens het optreden zeer beperkt. Althans vanuit het standpunt van het publiek. Als een verloren vogeltje zat ik tussen de zwarte coulissen om met een trillende vinger af en toe op een knopje van de laptop te drukken.
Spanning voel ik altijd. Maar als je meedoet, op dat podium staat dan glijdt die spanning er ook weer snel af, dan voel je lekker en energiek. Tussen zwarte doeken gebeurt er iets heel anders. De spanning kan nergens heen alleen nog verdwijnen in een verhoogde hartslag en gedachten die nergens op slaan.
Gekke gedachten
Ik krijg gekke gedachten. Van ‘stel je voor dat ik ineens naakt over het podium ga rennen’. Of ‘op handen en voeten uit de coulissen komen’. Of gewoon het beeld op zwart zet. Of echt niet meer begrijp wat ik zelf opgeschreven heb. Herken je dat of ben ik de enige met die afwijking? Dat van totaal de controle verliezen en op zo’n manier dat niemand daar bij gebaat is.
Het is niet gebeurd gelukkig. Ik heb genoten van ‘mijn’ koor. Van de liedjes. Van mijn liedjes. Van het samen maken van een programma dat zo van ons is, dat niemand zich er buiten voelt staan. Opnieuw geroerd worden door een lied, mijn eigen tekst en dan niet omdat ik het geschreven heb maar omdat het een mooi verhaal is van één van ons en prachtig gebracht wordt.
Twee weken eerder
Twee weken geleden werd ik wakker met het idee: we trekken de stekker er uit. Dan maar betalen voor een theater waar we niet staan. Maar na heel hard werken, leren, oefenen, zingen, zingen tot het soms onze neus uitkwam, stond er wel wat.
Afgelopen
En dan is het voorbij. Mengen we ons na het optreden tussen ons publiek en zuigen we de energie op en wensen dat er geen einde komt aan het napraten en eerlijk is eerlijk: complimenten horen. Meer, meer, meer. En we houden van elkaar en we vinden elkaar allemaal geweldig. De adrenaline van liefde stroomt door de aderen van Vrouw & Co.
Daar komt ook weer een eind aan hoor. Over een week of wat zijn er weer de kleine ergernissen, de huis-tuin- en keukenonbenulligheden. Maar dat is ook goed. Stel je voor dat je altijd zo veel van elkaar zou houden. Dat is niet goed.
Dat is echt niet goed. Maar nu ga ik er alleen maar van genieten.
1 reactie
Was een geweldig leuk optreden!