Vrolijk pasen

Wij hebben geen paasontbijt of brunch, daar hebben we zelf voor gekozen. Ik heb ook nog nergens een heel mooi chocolade ei gezien, gevuld met de lekkerste bonbons die je je maar kan bedenken maar misschien heeft Vriendin het verstopt. (En is ze zelf vergeten waar, dat zou zomaar kunnen). Vroeger kocht ik voor mijn moeder een chocolade ei. Een ei dat niet te duur was maar er wel duur uitzag. Ik kwam vaak bedrogen uit want het ei bleek hol. Waar ik dacht dat het hele ei gevuld was met mini eitjes, was er niet meer dan chocolade lucht. Mijn moeder was er toch wel blij mee maar ik voelde me betrapt.

Vanmorgen moest ik ineens denken dat wij als kinderen een hele goedkope taart zagen. Zus en ik konden onze ogen niet geloven, zo goedkoop. Die zouden we kopen voor onze moeder. Welke moeder kreeg ooit een taart cadeau? We fietsten hard naar huis, om onze spanning van HET cadeau zo snel mogelijk in te kunnen wisselen. Met trotse gezichten gaven we haar de taart en keken naar haar gezicht. Ze begon eigenlijk alleen maar heel hard te lachen. ‘Dit is geen taart schatten, dit is een taartbodem’. Nou, de bodem had net zo goed onder onze goedgelovige hartjes kunnen wegzakken. Wat een teleurstelling en vooral, wat dom. Ik weet niet wat er met de taartbodem is gebeurd maar het is ieder geval nooit een taart geworden.