Momenteel lees ik ‘Vrij’ , een literaire thriller van Martine Kamphuis. Dat boek vangt me, ik kan het met moeite neerleggen. Waarom? Het zet me aan het denken over de mogelijkheid je gewone leven te leiden terwijl je iets afschuwelijks hebt gedaan. Willens en wetens iemand hebt vermoord. Die moord is bewust gepland, goed overwogen, tot in de puntjes in scène gezet. Het is nog niet ontdekt door haar omgeving en de hoofdpersoon moet moeite doen om niet feestend te gaan shoppen omdat ze gemeld heeft dat haar man spoorloos verdwenen is en zij geacht wordt daar kapot van te zijn.
Het is vanuit de ik-persoon geschreven, zonder scrupules, ze beschrijft alsof het de gewoonste zaak van de wereld is en het knappe is dat je dat gaat geloven. Dat je gaat hopen dat het haar lukt.
Sterk geschreven dus. Ik heb het nog niet uit en hoop dus ook niet dat het einde mijn en haar wereld doet instorten…
Of hoop ik dat wel.
2 reacties
Sympathie voor iemand die iets slechts doet/heeft gedaan. Doet mij heel erg denken aan de serie Dexter.
Dexter is overdag een forensisch onderzoeker in dienst van de politie. Gelijktijdig is hij ook een seriemoordenaar.
Wow dit stukje kan zo achterop het boek. Ik krijg direct zin om het te lezen… En als je mij een beetje kent dan weet je dat dat niet vaak voorkomt.