Vanaf onze camping hebben wij een prachtig uitzicht op de groene berg. We besluiten om vandaag een rondje berg te lopen.
De wandeling valt mee, we komen zelfs op het hoogste punt waar een kudde geiten ons enthousiast begroet en naar ons toe rent.
We lachen, de geiten mekkeren en maken rare capriolen in de lucht. Hond Ami wordt door vrienden aan de zijkant gehouden om niet tegen het schrikdraad te lopen. We zwaaien aan het eind van het weiland de geiten gedag en lopen verder. Plotseling zien we hoe één geit zich onder het schrikdraad door wurmt en ons achterna loopt. Na geit één volgt nummer twee en drie en uiteindelijk zijn alle geiten op het pad beland. Behalve ééntje. Toen vond ik dat nog zielig. Hij beukt tegen het schrikdraad en vraagt zich af hoe de anderen dit gedaan hebben. Uiteindelijk lukt het hem ook.
Ontsnappingsroute
Vriendin tilt Ami op en terwijl wij de geiten tegenhouden, neemt zij het pad naar beneden. Even gaat het goed, maar dan besluit een geit vriendin te volgen. Na geit één, je snapt het al … De geiten rennen huppelend achter vriendin aan die inmiddels buiten adem en een beetje moe haar tocht vervolgt. De geiten stoppen bij een groene heg en beginnen hartstochtelijk te kauwen. Van bovenaf roepen wij als echte cowboys de geiten terug. We klappen in onze handen, roepen hop hop en warempel ze komen terug.
Helpende hand
Er komt een auto ons tegemoet. Een vrouw stapt uit laat beide portieren open om de weg te versperren en samen met haar jaag ik de geiten terug. Terug naar de weide waar ze vandaan kwamen. Buurman komt aan gewankeld. Hij lacht. Drie keer per jaar nemen de geiten de benen, zegt hij hoofdschuddend. Hij heeft geen telefoonnummer van de eigenaar. Ik zie hoe Vriendin weer terug komt lopen. Buiten adem roept ze dat de weg doodloopt. Ami zit trillend in haar armen. Uiteindelijk besluiten we om met kudde en al de weg te vervolgen naar de camping. In gedachten zie ik hoe wij de slagbomen omzeilen en de geiten voor de caravan komen zitten. Gezellig.
Bekijks
We hebben veel bekijks. Auto’s stoppen en we zien blikken vol leedvermaak. In de verte zien we vier oude wandelaars aan komen lopen. Onwetend nog van onze snode plannen. We begroeten de mensen vriendelijk en zetten het op een lopen. ‘Uit het zicht’, roept zwager, ‘verstop je’. We rennen de hoek om en warempel: missie geslaagd. We rusten een half uurtje uit op een muurtje en sjokken terug.
Borrel
Aan de borrel, laat op de avond, vertellen we elkaar hoe moedig we daar stonden tussen de geiten. We kijken omhoog en constateren dat er nog geen geit terug is op de berg.
Ik droom van een kudde geiten die mekkerend en jammerend voor mijn bed staan. Ze lachen me uit.