Ik word nu al een paar weken rond de klok van 04.00 wakker van de zingende vogels. Lieve fluitjes. Vrolijke en olijke fluitjes. Helemaal niet erg om daar wakker van te worden.
Ik hoor zoveel verschillende ‘liedjes’, van stoer en uitnodigend, tot ontroerend stil en verdrietig bijna. Ik weet niets van vogels. Niet hoe ze heten, waar ze wonen, laat staan wat ze bedoelen met hun fluitje.
Vogelaar
Mijn buren zijn vogelaars. Ik zie ze vaak vroeg vertrekken om vogels te spotten. Ze komen ook altijd blij terug omdat het gelukt is, vermoed ik. Zij weten vast wie er allemaal rondfladderen bij ons, omdat hun tuin daar ook voor gemaakt is. Maar om als een roodborstje om half vier in de vroege morgen bij hen aan te tikken… geen goed plan. Dus ik geniet gewoon maar. Houd me in om Vriendin niet wakker te maken zodat zij ook getuige kan zijn van dat vroege geluk.
Ik weet hoeveel liever zij slaapt dan dat ze vogels spot.
Maar zo komt het dus dat ik al ongeveer een uur lang, dit liedje in mijn hoofd hoor. ‘Vogeltje, wat zing je vroeg’ van Toon Hermans.