De wekker gaat, ik heb geen zin
ik hoor een vogel fluiten
Het liefste bleef ik er nog even in
ik hoor een vogel fluiten
De storm in het leven raast
ik hoor een vogel fluiten
De winter is nu zelfs verbaasd
ik hoor een vogel fluiten
De zwaarte in een kop verlicht
ik hoor een vogel fluiten
Heel langzaam glim op een gezicht
kom, we gaan naar buiten
Het kan natuurlijk helemaal niet. Lentekriebels in januari. Maar toch is het zo. Knopjes van bloemen die zich te vroeg laten zien, maar weten zij veel. Vogels die fluiten en verhalen vertellen van licht en liefde. Een lenteochtend in de winter. In de lente lijkt alles goed maar het is niet goed.
Klimaat
Den Haag stroomt onder en kan het regenwater niet aan. Straten staan blank of wit (blank mag niet meer volgens de NOS), we bereiken scores op de ladder van temperatuurmetingen. Winnen we of verliezen we?
En toch, die vogels die fluiten. Ik word er blij en gelukkig van. Het prille geluid van nieuw en opnieuw. Van licht, van beginnen, van zacht en beminnen. Ik geniet er maar van.