We zitten. Alle tassen er in. Het past. Wij passen ook. De veiligheidsgordel van een van de drie op de achterbank is zoek. Gelakte nagels grijpen overal tussen en in. Achterwerken moeten omhoog want ‘misschien zit je er wel op!’
Gevonden. De leuning van de achterbank gaat niet meer terug. Iedereen er uit. Trekken met vrouwelijke logica aan hendels die niets met leuningen te maken hebben. Maar de leuning zit weer. Instappen. Een kwartier later gaan we onderweg.
‘Wie slaapt bij wie op de kamer?’
Die discussie zal ik jullie besparen. We wisten het pas in de herberg zelf.
Vijf vrouwen in 1 auto
vorige blog