Soms zijn woorden van zichzelf mooi. Je weet niet precies de betekenis maar de manier waarop ze worden uitgesproken, geeft je het gevoel dat je het snapt.
Het zijn ook vaak woorden die we hardop nazeggen, want meestal ben jij niet de enige die dat ervaart.
Gisteren op een terras, achter ons Belgen. De vrouw ratel in een stuk door, het meeste is niet te volgen. Dan eindigt ze haar zin met: amai
AMAI. Na het uitspreken blijft het gevoel hangen van : jeetje.
De klemtoon ligt op ‘mai’ dus ga het nu niet heel lelijk Nederlands uitspreken als A-mai. Dat is het niet.
Amai betekent inderdaad zoiets als: jeetje, nou ja zeg nog eens aan toe, Poe, ach gossie.
Ik werd er net mee wakker, ik kan het je aanraden. Een fijner ontwaakwoord is er niet.
3 reacties
Amai Gertje, aldus Samson
Bijzonder is dat toch, woorden mooi of lelijk te vinden, want tja, het is en blijft gewoon een woord, een serie klanken, waar we een betekenis aan geven, en via associaties ook een bepaals gevoel. Maar, awel, ik houd ook erg van Amai, en niet van ‘poe’.
Dat is het voordelen van wonen in een grensstreek. Ik geniet al jaren van dit schitterende woord.