Het wordt steeds erger lijkt het wel. Een vraag van een collega of ik iets al gedaan heb. Ik voel dat ik haar aankijk alsof ik vuur zie, voel, hoor branden. Heb je dat gevraagd dan? Of gisteren, Vriendin zegt: ‘ik gaf je dat omdat jij dan….’. Ik: ‘Heb jij dat echt aan mij gegeven?
Waar zit deze dagen mijn verstand, mijn resetknop naar terug naar het begin, toen ik alles nog wist of tenminste kon onthouden? Ik ben gelukkig niet de enige. Links en rechts hoor ik vrouwen? herkenning zoeken. Hebben mannen van zekere leeftijd hier geen last van trouwens? Maar vrouwen in ieder geval wel. Ik hoor voorbeelden die soms (hoera, hoera) nog erger zijn dan de mijne. Alhoewel?
Steeds vaker moet ik iets in mijn iphone zetten als herinnering. Dat er dan een geluidje afgaat en dat je dan denkt: wat moest ik ook alweer herinneren? Help. Is het de leeftijd, het drukke leven, verlies ik grip op mijn omgeving en erger nog, op mijzelf. Of kunnen we gewoon de overgang overal de schuld van geven? Van alles waar we geen antwoorden op weten:
pijntjes
de postcode
het gesukkel,
het vergeten,
het lichamelijke verval,
het vermoeidsheidsyndroom,
het niet op woorden kunnen komen,
een antwoord krijgen en niet meer weten waarop dan,
je hand opsteken voor een vraag en de vraag niet meer weten,
het terug vinden van bijna alles op plaatsen waar je echt al een jaar niet bent geweest,
wachtwoorden, wachtwoord van een wachtwoordonthoudapplicatie
titels van boeken, namen van auteurs, zangers,
het nummer om koffie uit de machine te halen
medicijnen die we in moeten nemen
het nummer om te kunnen printen
het kwijt zijn van ALLES,
de leeftijd
Volgens mij kan dat. De overgang. Daar ligt het aan.
Het lijkt mij zo fijn om nu alleen maar reacties te krijgen van mensen die dit herkennen. Heel veel reacties. Dan heb ik een goede dag.
6 reacties
Sorry, maar eigenlijk wil ik niet over de overgang nadenken – ik ben 47 – hoop als ik mijn moeder mag geloven, dat ik uit een “sterk” vrouwelijk familie geslacht kom en dat het nog wel even duurt. Maar ja hoor ik herken het wel, maar ik heb het ook druk en ik ben ook druk dus dat zou het ook kunnen zijn…..of zou het kunnen zijn dat ik zo onder druk word gezet dat ik juist meerdere alarms in mij phone en agenda moet zetten om vooral anderen te bewijzen dat ik het echt wel op een rijtje heb en echt wel weet waar mijn liefie mee bezig is op welk moment en wanneer mijn medewerker een doktersbezoek heeft of zijn dochter haar beugel krijgt en o ja, ik moet ook nog……….
Tja.. en dan lekker relaxt op de markt lopen en plotseling verstoord worden door een telefoontje van een vriendin die vraagt: ‘Jeetje waar hang jij uit? Ik sta al 20 minuten voor je deur te wachten!’ waarop je denkt ???
pfff, heb jij dat dus ook. Heeeeeeel herkenbaar dus.
We fietsen en bespreken iets belangrijks. Dan moet ik even inhouden om een voorbijganger langs te laten. Fiets ik een minuut later weer naast mijn man, en vraagt hij hoe ik erover denk. Laat ik nu werkelijk geen enkel idee hebben WAAR ik iets over zou moeten vinden..
Mijn eerste reactie was: nee joh ik heb daar geen last van: het is je drukke leven! Maar nu ik beter nadenk: ik vergat vorige week nog een oppas-afspraak bij Zoon. Oeps! En ik heb honderden briefjes op mijn bureau…maar dat had ik altijd al…denk ik
Ja JAAAAAAH jaha echt wel de overgang, herken alles!!!
Ik reageer bijna nooit ergens op, maar nou moest ik jou in ieder geval een goeie dag bezorgen. Hou vol het schijnt weer voor een groot deel over te gaan na de overgang, vandaar de benaming over ga(a)n(g).