Leuk heh? Deze werd, speciaal aan mij ‘getagd’, op FB gezet. Ik lachte natuurlijk (als een boerin met kiespijn), want was het echt zo erg met mij?
Die post is al weer van een tijd geleden dus kan je nagaan hoe lang ik hier op heb zitten broeden maar de waarheid is onvermijdelijk hard.
Ja, het is zo erg met mij. Alles vind ik leuk en lief en ‘ach gossie’ en ‘schatje-hier, schatje-daar’. En dan houd ik me nog in. Deel ik heus niet alles met de hele wereld. Maar ik ben bevangen door het hondjesverliefheidsgen. Die bestaat weet ik nu. Laatst vertelde iemand mij dat als een vrouw zwanger is er een stofje wordt aangemaakt waardoor zij automatisch van haar kind houdt en lelijk of niet, het kindje ook het mooiste kindje vindt, ooit!
Je moet Vriendin en mij eens zien in de late avonduren. Hoe we elkaar vertederd aantikken en zeggen: ‘kijk, nou toch, dat koppie’. En we vinden dat ook elke avond opnieuw. Dan kun je zeggen, die Ami is een bofferd want er wordt van haar gehouden. Ik draai het liever om. Zij is er om van te kunnen houden. Een cadeautje begrijp ik nu.
En hoe ik aan dat hondengen kom, geen idee maar kind, kind, wees blij dat jij nooit geboren bent bij mij.
1 reactie
Leuk he Anja,
Hier hetzelfde hoor, we krijgen er niet genoeg van.