Er zijn van die ochtenden… Zoals vanmorgen. Dat ik gisteren al bedenk wat ik aan ga trekken. Alles klaar leg. Dat dan de wekker gaat en ik die drie keer laat herhalen, geheel tegen mijn gewoonte in. Dat alles net even anders loopt dan anders. Het ritme is niet hetzelfde. Het brood is anders. De volgorde van rituelen klopt niet.
Dat je gaat douchen zonder water. Zoiets.
Dat je dan je kleding aantrekt en denkt: nee. Maar wat dan. Of in de was of in de kreukels. Dan toch maar die witte broek met witte schoenen. Dat dan de spiegel zegt dat wit niet altijd wit is. Dat kan dus niet die schoenen. Dat je dan eindelijk iets anders vindt dat kan. Dat je buiten staat in daglicht en denkt: dat kan echt niet.
Weer naar binnen, trap op, inmiddels liggen in de gang acht paar schoenen die je al geprobeerd had. Dan die maar.
Je zit bezweet op de fiets want de opvliegers laten zich gelden maar je denkt: heerlijk, die koele wind door mijn bezwete haren.
En dan toch tien minuten te vroeg op je werk zijn. Wel weer bezweet omdat je dacht harder te moesten fietsen om alle verloren tijd in te halen.
En het is pas maandag.