Een van de vrouwen van mijn schrijfgroep, Jenneke, heeft een mooi verhaal geschreven over hoe Bas (hond) zijn (tweede) vrouwtje heeft ervaren. Zo begint het…..
‘Van de bank’, zegt Baas.
Dat zegt ze anders nooit. De bank is van mij. Van ons.
‘Vooruit’, zegt ze, ‘ik krijg bezoek’.
Het bezoek zit altijd op een van de stoelen.
Pas als ze tegen m’n kont begint te duwen spring ik op de grond.
Ze ruikt lekker.
Ik krijg een bot. De bel, ene Anja.
Anja gaat op de bank zitten. Baas maakt koffie. Ze praten.
Ik knauw op mijn bot. Als ze te lang lachen krabbel ik aan het been van Baas.
Ze laat me naar buiten en ik plas tegen de struik rechts van de voordeur.
Het motregent.