De bal is rond, moet hij gedacht hebben. Mijn verhaal ook.
Gisteren gaf Van Breukelen, technische directeur van de KNVB een persconferentie. Over Advocaat en het onbeschofte gedrag van Ten Cate.
Verhelderend
‘Hoe ga ik het uitleggen’, moet hij gedacht hebben. ‘Weet je wat, ik maak een powerpoint-presentatie over de functie-eisen, een profiel zeg maar, van een voetbaltrainer op het hoogste niveau. Dan begrijpt iedereen dat ik bij Advocaat ben uitgekomen.’
Ik stel me voor hoe de zaal vol met journalisten in één keer stil viel. Niet door de schoonheid van een powerpointpresentatie maar door de onbenulligheid van de actie van een keeper zonder doel. Soms kan iets zo dom zijn, dat je de woorden niet hebt om daar uiting aan te geven.
Lijstje
Van Breukelen toonde een lijstje met eisen. We kunnen ze allemaal wel dromen, die karaktereigenschappen die een ‘leider’ moet hebben. Passievol, een inspirator, Nederlander, buitenlander mag ook. Als het niet zo erg was zou je er om kunnen lachen.
Een lijstje heeft zin als er mensen zijn waaruit je kan kiezen. Dan kun je mensen wegstrepen of eisen wegstrepen als je de man of vrouw graag wilt hebben. Maar er viel niets te kiezen. Een journalist luisterde mee toen Van Breukelen aan Ten Cate beloofde dat hij de man was. Dat, vond Van Breukelen, was een onbeschofte actie, iemand mee laten luisteren.
Van Breukelen past de omgekeerde tactiek toe. Zo hoeft hij niet in te gaan op zijn eigen onbeschoftheid van een belofte die hij maakt maar niet nakomt.
Verliezen
En dan vragen wij ons af hoe het toch kan dat we zo slecht spelen? De KNVB moet zich omvormen dan volgt de rest vanzelf. Van Breukelen was een goede keeper. Maar nog steeds probeert hij vooral zijn eigen doeltje schoon te houden. Met handen en voeten, desnoods met een slimme afleidingstechniek die hij op zijn zolderkamertje in elkaar flanste.
Hup Holland Hup.