Ik heb er niets mee. Belachelijk commercieel gedoe. Vriendin vindt dat ook. Toch. Vriendin?
Elk jaar komt het toch weer gewoon voorbij of langszij gehuppeld. Al die reclames doen je helpen herinneren. Valentijnsdag is coming…
Vriendin en ik zeggen: ‘wat een onzin’.
Was het eerst bedoeld om heimelijk je liefde te laten blijken, tegenwoordig is het vooral om openlijk je liefde te laten blijken. Ook als je al honderd jaar samen bent. Of als het lijkt of je al honderd jaar samen bent en dat laatste is meestal geen goed teken.
Gisteren toch voorzichtig gechecked:
“schat?”
“hmm”
“Wij doen toch niets aan Valentijnsdag heh”
“Nee, natuurlijk niet”.
“Okee. Maar…”
“… toch ook niet geheimzinnig wel doen heh?”
“Nee maar dan moet jij het ook niet doen.”
“Nee, ik doe niets”
Zo dat is geregeld.
Hoe vaak in je leven hebben jullie een valentijnskaart ontvangen? En wist je dan altijd van wie of weet je het tot op de dag van vandaag niet?
Laat het even weten, dan maken we er een Valentijnsblogje van.
En T. tot op de lucht.
4 reacties
De afgelopen week elke loslopende man op mijn werk gewezen op Z’ n verplichtingen jegens mij, alleenstaande aantrekkelijke vrouw, om mij te verrassen op valentine’s dag. Het resultaat: vanmorgen op mijn bureau een boeketje zonder afzender en een tulp met een uitnodiging voor een lunch. Word ik nou in de maling genomen, is er misschien echt iemand in mij geïnteresseerd of heb ik een kuil gegraven voor de ander en val er nu zelf in? Oeps.
……..en nog verder
Ook wij doen er niets aan, die onzin. Nooit. En toch hoop ik ieder jaar heel stiekem dat hij…
Ooit met zelfgemaakt hart van borstplaat een stille liefde proberen te verrassen. Het was gebroken toen hij het uitpakte…