Uit eten in Valkenburg… niet doen

Je weet het eigenlijk wel maar toch, omdat het dichtbij is, omdat het er zo gezellig uit ziet in het centrum van Valkenburg. Toch ga je daar weer uit eten, tegen beter weten in. We bestellen een saté tegen een prijs waar je minstens een goede, sappige saté bij verwacht. Maar het valt tegen. Niet alleen de prijs die we na afloop betalen. We zien hoe de jongen een fles rode wijn nog niet half leeg schenkt in onze karaf waar we achteraf de hoofdprijs voor betalen.
Zoals elke keer zeggen we: dat moeten we niet meer doen. We krijgen van vrienden een tip voor een goede italiaan in het centrum van Maastricht.
We kunnen het niet vinden en vragen het een dikke mijnheer die net zijn dikke auto in wil stappen. Hij weet het wel. ‘De hoek om, honderd meter doorlopen, een hele goeie…’.
En het klopt. We worden vriendelijk ontvangen met een apperitif. Het eten is meer dan voortreffelijk. We laten de limoncello maar staan want zes euro voor een druppel vinden we wat veel, te meer daar we weten dat wij het nooit bij eentje laten.
De rekening is zelfs lager dan de avond daarvoor. Maar als was het meer geweest. Dit is uit eten gaan. Ontvangen worden, je welkom voelen. Daar betaal je ook graag voor. Misschien is het onmogelijk om, in een toeristische omgeving met honderden restaurants en heel veel bezoekers, een verwachting te hebben. Maar elke keer heb ik het weer. Laat maar weten als je andere ervaringen hebt!