Jaloersmakende foto’s zie ik op de tijdlijn voorbij komen. Vers besneeuwde, vlekkeloos witte landschappen trekken aan mij voorbij. Aangezien Kerstmis 2015 net voorbij is zijn in winkels ladingen spuitbussen met nep sneeuw te koop. Dus ik heb vanmorgen in alle vroegte het tafeltje en de leuningen van onze buitenstoelen bestrooid met het koude poedersuiker. Om daarna direct Vriendin wakker te maken met de belofte aan het perfecte winterplaatje van Den Haag. Zij gloeit nog na van geluk.
In bad bereidde ik me daarna voor op de strandwandeling die we gaan maken. (Nu is ‘wandeling’ een heel groot woord voor de meters die we gaan afleggen want eigenlijk is het slechts een heel mooi voorwendsel om daarna direct ergens aan het strand te lunchen). Maar ik dacht ineens: UGG. Vandaag kan het en mag het. Droog, koud, zon, zondag! Waarom na rokjesdag niet iets in het leven roepen als UGGjes-dag. Natuurlijk worden mannen daar veel minder blij van dan van rokjesdag maar die hebben zij gisteren al gehad.
Heb je ze gezien, de mannen in rokjes uit solidariteit met ons, vrouwen? Een geinige actie maar meer dan dat is het niet geworden. Knokige knieën en behaarde benen. Hoeveel waren het er? En waarom ook alweer? Tientallen. Wat een statement. Door de aanrandingen in Keulen werd het blijkbaar tijd om zo’n statement te maken. Tegen de andersdenkende vreemdeling. Hoe mooi zou het zijn als bij elke verkrachting mannen zich verzamelen, zonder rokjes maar gewoon zoals ze zijn. Want ‘rokjes’ is te makkelijk. Hoe mooi zou het zijn als al die vieze, witte, vette mannen eens stoppen met verkrachten? Of al die enge, knappe, witte mannen? Of al die ‘normale’ witte mannen?
Als mannen elkaar eens aanspreken op het gedrag dat heel veel vrouwen vervelend vinden. Gewoon tegen elkaar: ‘ Dit kan je niet maken’.
Zoals we nu gewend zijn aan ‘ik ben de bob’, kunnen we ook gewend raken aan ‘ik ben de man die …’.
Hoe ben ik hier nu weer terecht gekomen? Het begon zo leuk met sneeuw en UGGs en lunchen. En eindigt in een dramatisch verhaal.
Net zo dramatisch als het leven van vrouwen die ook op een dag normaal wakker werden, die zin in de dag hadden en waar toen iets van werd afgenomen dat ze hun hele leven niet meer terugkrijgen.