Toen wij het huis van mijn moeder, na haar overlijden, leeghaalden, kwam er een doos tevoorschijn met oude foto’s, versjes, tekeningen. Er was een moederdaggedicht bij van mij. Ik denk, aan het hanepoterige handschrift te zien, dat ik nog niet zo lang kon schrijven. Het is een ouderwets blaadje uit zo’n kleine klapper, met van die gaatjes erin. Door de gaatjes heb ik een goudkleurig lint gestoken, en in grote letters staat er
Lieve mama
U bent de liefste mama van de hele wereld. U zorgt heel goed voor ons en u kan ook heel goed strijken.
Kom daar vandaag maar eens mee!
Een paar weken voordat mijn moeder overleed, stond ik, terwijl zij in bed lag, een paar kledingstukken te strijken.
“Wat strijk je goed”, zei ze oprecht want mijn moeder had strijken hoog in haar vaandel staan.
Ik kon haar geruststellen.
“Nou mam, als we een ding goed geleerd hebben, is het wel strijken”.
Vraag maar aan mijn zussen.