In de Wereld draait door was er het afgelopen jaar veel aandacht voor de overleden dichter Willem Wilmink. Fijne gedichten en gedichten die voor veel mensen behapbaar zijn. In de laatste aflevering van 30 maart was Joost Prinsen te gast. Wat een mooi cadeau.
Ik heb het terug gekeken omdat ik het gemist had. Ik zie staan ’twintig minuten’. Dat is wel lang om iets terug te kijken. In onze snelle wereld willen we door en door en doorgaan. Jakkeren, haasten. ik besluit te kijken. Stoppen kan altijd nog.
Twintig minuten
Ik ken maar weinig mensen die zo mooi gedichten kunnen voordragen als Prinsen. Oprecht ontroerd of boos of liefdevol. De teksten draagt hij voor alsof je middenin een gesprek zit. Hij begint gewoon tot dat jij beseft: verrek, hij draagt een gedicht voor. Geen tijd heb je om recht te zitten voor de poëzie, het overvalt je en zo hoort het. Voor ik het weet zijn de twintig minuten om en blijf ik minstens net zo lang nagenieten.
Neem nu eens de tijd om hiernaar te kijken en laat je meevoeren door de liefde. Welke liefde? Maakt het uit? De liefde voor woorden, voor de dichter, de kunstenaar, de verteller? Liefde. En dan het prachtige lied dat Wende Snijders zingt. Om stil van te worden.