Twee lampies, jij en ik

Ken jij dat liedje?
Wij zijn twee lampies, jij en ik
twee lichte lampies, Jij en ik (hoela hoela hoela hop, hop , hop)
enz.

In ons huishouden zijn we snel tevreden. We constateren minstens al een half jaar dat het licht in ons huis op verschillende plekken eigenlijk te weinig is.
‘We zouden hier meer licht moeten hebben’.
‘Ja, dat zou echt schelen’.
Een volgende keer.
‘Zo waardeloos ik vind nooit iets met dit licht’.
‘Ja, dat is balen’.

Dat resulteert er echt in dat Vriendin een week of wat geleden op haar werk verscheen met een zwarte en een bruine laars. Het licht heh?

Van de week pak ik een trapje en vervang een lampje. Nou zeg, dat scheelt.
We besluiten slagvaardig om het trapje mee omhoog te nemen. Vriendin haalt de kap er af en kijk nou toch eens”
‘He, 1 lampje is kapot. Er zitten er twee in, dus niet zo gek heh, dat we weinig licht hebben’.
Ik snel naar beneden en haal een nieuw lampje. Vriendin balanceert nog steeds op het trapje en draait het nieuwe lampje er in.
‘Jeetje, dat scheelt’.
Vriendin klautert naar beneden en vol bewondering kijken wij naar het licht.

Jeetje, een wonder. We zijn helemaal gelukkkig.
Zo weinig (licht) hebben wij nodig.