Met kwijl en snot uit alle gaten, vallen ze over de finish. Vallen letterlijk, happend naar adem, totaal op en leeg. Een vrouwelijke tijdrijdster zegt gisteravond, het gaat er om wie het meeste pijn kan verdragen, hoeveel en hoe lang.
Het is bijna onmenselijk. Ik ken geen andere sport waar men zoveel van zichzelf vraagt. En, ik heb het eerder geschreven, natuurlijk moet het clean maar er mag van alles aan de fiets gebeuren, de vorm van de bidon, de gestroomlijnde helm, de speciale stoffen van de kleding, de geschoren benen en borsten, de wielen dichtgeplakt…
Ik vind het niet raar dat men ook aan de inwendige mens heeft gedacht. De maakbaarheid onder handbereik.
Toer de Frans
vorige blog