Het was gisteren zo’n dag. Eerst die pukkel. Toen op de fiets door de snijdende kou naar het werk, accu leeg. Toen druk op het werk. Toen de dokter bellen want ik had medicijnen nodig. Toen was de dokter op vakantie. Toen kon ik een ander bellen. Die gaf mij weer een nummer van een andere dokter. Toen die gebeld.
Toen werken. Toen gezegd dat ik eerder weg ging omdat ik nog naar apotheek moest. Toen liep toch vergadering uit. Toen de tram gepakt bleek mijn chipcard nog steeds onvoldoende saldo te bevatten. Waarschuwing. Toen dacht ik: kaartje kopen. Toen bleek er geen portomonee in mijn tas te zitten.
Toen zwart meegereden naar apotheek. Uitgestapt. Medicijnen gehaald. Toen weer op tram. Toen weer zwart gereden met kloppend hart. Toen de zenuwen omdat ik zeker wist dat ik de portomonee in mijn werktas had gedaan en er zat heel veel geld in en al mijn papieren. Toen geen controle in tram. Toen portomonee gewoon in andere tas. Toen geleerd dat zwart rijden niet mjin ding is.
Vanmorgen weer vol goede moed met tram en oplader naar het werk.
Toen bleek oplader stuk.
Fijne dag allemaal.
4 reacties
En, wat gebeurde er toen?
Toen, wat later, lekker aan de wijn gegaan en dag werd weer goed!
Leef in het nu Anja!
Sterkte 🙂
grH