In The Voice of Holland zijn de ‘battles’ begonnen. Kandidaten strijden tegen elkaar. Gisteravond was het een battle tussen coach Waylon en kandidaat Jade.
Toen Waylon haar uitkoos in de voorrondes vond hij het vooral ‘cool’ dat ze al zo’n personality was. Met haar zonnebril en maniertjes. Stoer, vond hij. Tijdens de repetities voor de battle denkt hij daar heel anders over. Omdat zij te weinig tijd in het oefenen heeft gestoken houdt hij een tirade die niets te wensen overlaat. Is de zonnebril plotseling een manier om alleen maar buitenkant te laten zien en gaat ze het daarom nooit redden in de industrie. Is hij niet te spreken over haar ‘atitude’. Met elke zin die hij uitspreekt wordt de woede groter.
Ontluisterend
Hoewel ik Jade niet geweldig vind is het vooral Waylon die door de mand valt. Die woede en die minachting, waar komt dat vandaan? Jade staart hem verbijsterd aan. ‘Maar jij vond die zonnebril juist leuk’. Ze loopt woedend bijna weg maar besluit dan toch te blijven. Ze laat zich niet kennen.
Nog erger
Het kan nog erger. Tijdens de uitzending en een matig presteren van beide kandidaten zegt Waylon nog een keer wat hij ervan denkt en ‘oké, misschien was ik te heftig maar dan weet je ook dat ik het bloedserieus neem’. Lof gaat er naar de andere kandidaat die zo helemaal zichzelf was. Alles wijst er op dat hij voor haar zal kiezen.
Maar als zijn keuzemoment komt verbijstert Waylon alles en iedereen. Hij strijkt over zijn hart en kiest toch voor Jade. Hij is niet bang voor de confrontatie met haar, zegt hij.
Ik vind het een walgelijke vertoning. Zijn grootsheid om toch voor haar te kiezen is onoprecht en vooral voor zijn eigen imago bedoeld. Kijk mij eens knap omgaan met mijn woede en kijk mij toch eens beslissingen nemen ongeacht alle emoties die ik voel. Dan ben je een topcoach. Toch?
Nee, dan ben je een egoïstische lamzak.