Ik ben benieuwd of jullie dit herkennen. Hoe een teveel aan energie je plotklap apathisch kan maken? Hoe een teveel aan ideeën je ineens doen verlammen. Ik heb dat ook met een teveel aan blijdschap en verlangen.
Ik herinner het me al van jaren geleden toen ik nog regelmatig een nieuwe Mac aanschafte. Dan stond de doos in de kamer en bleef ik besluiteloos zitten en keek er naar. In die doos zat het mooiste dat ik me maar kon voorstellen maar waar begin je? Een vriendin was nodig om de doos te openen en mij letterlijk bij de hand te nemen om stapje voor stapje de computer uit te pakken en in te installeren.
Niet handig
Figuurlijk werkt het ook zo bij mij. Ik kan uit elkaar klappen van een idee, van iets nieuws dat ik bedenk. Maar eenmaal uit elkaar geklapt, kijk ik er naar en dat is het dan. Dat is niet handig als zelfstandig ondernemer(tje). Ik moet immers aan de slag, handelen, doen, geld verdienen.
Nu
Vandaag is de dag dat ik stappen ga/wil/moet zetten. Maar er is geen vriendin in huis. Zelfhulpboeken wel. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik nu al een uur bezig ben met dingen die niet echt gedaan moeten worden, vandaag. En dus zal ik zo eerst weer koffie halen, de hond aaien en oh ja, de was. En vraag me niet wat er dan zo groots is dat ik eigenlijk zou moeten doen, want het is niet groot. Voor een ander.
[contact-form][contact-field label=’Naam’ type=’name’ required=’1’/][contact-field label=’Reactie’ type=’textarea’ required=’1’/][/contact-form]